MIJN LEVEN ALS FREELANCER
GENDRINGEN- Kortgeleden hoorde ik pas hoe oud het ‘vak’ van een freelancer is. In de middeleeuwen waren er ridders (met onder andere een ‘lans’ als wapen) die niet bij een bepaalde koning of landheer hoorden, maar hun diensten beschikbaar stelde voor geld. Ongebonden dus en eigenzinnig. Maar ook overgeleverd aan ‘de vraag uit de markt’. Geen oorlog? Geen geld!
Door Walter Hobelman
In 2015 ben ik ook een freelancer geworden. Kort daarvoor zag mijn eigen bedrijf, Schrijven en Doen, het levenslicht. Dat liep aanvankelijk niet zo heel succesvol en ik was blij toen ik in de Gelderse Post de oproep zag voor nieuwe ‘correspondenten’. “Ik wil overal over schrijven, behalve over de lokale politiek”, was mijn voorwaarde om toe te treden tot het freelanceteam van de Gelderse Post. Hoe anders zou het gaan lopen…
Mijn eerste ‘stukje’ ging over de plannen om de entree van Ulft, komend vanuit de richting Bontebrug, aan te gaan pakken. Het meest lelijke pand van Gelderland ontsierde toen nog het straatbeeld en er was parkeeroverlast. Inmiddels is dát onderwerp afgehandeld en kom je Ulft op een iets betere manier binnen. Nu moet er alleen nog een uitbater komen voor de nieuwe ‘De Sluis’.
Mijn tweede stukje (wees niet bang, ik ga ze niet alle 750 behandelen) ging over de – in mijn ogen – foeilelijke uitkijktoren die opeens in Engbergen was verrezen. Mijn vraag op twitter om meningen van inwoners (‘burgers’, zoals dat in de politiek zo vaak wordt gebruikt heb ik trouwens altijd een vreselijk woord gevonden. ‘Burgers’ worden verkocht bij fastfoodketens. Mensen zijn inwoners is mijn mening) leverde een ‘gefrustreerde’ reactie op van een raadslid. “Zie je wel”, dacht ik, “lokale politiek is niets voor mij. Het zijn allemaal zeurkousen.”
Toen de lokale politieke ontwikkelingen daarna al snel vrij abrupt een wending namen en ‘wij’ als Gelderse Post hiervan verslag moesten doen om de lezers te informeren, betrad ik schoorvoetend en met tegenzin de raadszaal in de DRU. Om er de jaren daarna met grote regelmaat terug te keren. Eerlijk is eerlijk…die eerste twee jaren van het freelancen kwam een groot deel van mijn vergoeding wel dankzij de lokale politieke capriolen, waarvoor bij deze mijn hartelijke dank aan collegeleden en raadsleden van destijds (en nu). Was ik soms de pilot van het inmiddels succesvolle ‘rode loper beleid’ voor ondernemers?
‘De vraag uit de markt’ nam toe. Ik kreeg steeds vaker opdrachten vanuit de redactie om artikelen te schrijven over werkelijk de meest uiteenlopende onderwerpen. Van advertorials voor bedrijven tot achtergrondverhalen. Talloze openingshandelingen, persmomenten, presentaties en bijeenkomsten heb ik bijgewoond en daarbij, als het zo uitkwam, meegenoten van de ‘hap en de drank’. Je mag een dorsende os immers niet muilbanden?
Ik heb het koud gehad, bij de jaarlijkse herdenkingen bij Rademakersbroek bijvoorbeeld. Ook de plaatsing van het ‘Stirling’ herdenkingsmonument aan de Tappenweg in Etten staat vastgevroren in mijn geheugen. Maar ik heb ook genoten van allerlei openlucht momenten midden in de zomer met een heerlijke temperatuur. Het leven van een freelancer kent zo van die momenten waarop je denkt: ‘Nu weet ik weer waarom ik freelancer ben.’
De afgelopen weken heb ik nagedacht over de vraag wat nu uiteindelijk het allerleukste onderwerp is geweest waarover ik geschreven heb. Dat is niet zo eenvoudig te benoemen. Twee keer heb ik ‘echte’ BN-ers mogen interviewen. Tom (of Tim?) Coronel en Hero Brinkman. Als ik burgemeester Otwin van Dijk ook meetel zijn het er trouwens drie.
Het afscheidsinterview met waarnemend burgemeester De Vreeze staat wel hoog op mijn favorieten lijstje. Waarschijnlijk vanwege zijn persoonlijke reactie per mail na plaatsing van het interview. Ook freelancers hebben complimenten nodig zo af en toe. Gelukkig kreeg ik die regelmatig en dat heeft eraan bijgedragen dat ik al die jaren met veel plezier dit leuke werk ben blijven doen.
Ga ik het freelancen missen? Ja! Zeker! Vanwege alle contacten die ik in de regio bij elkaar heb verzameld. Vanwege het netwerk, dat voor een tekstschrijvende zzp-er/freelancer van groot belang is om een boterham te verdienen. Ik ga het niet missen voor wat betreft al die uren dat ik ergens aanwezig was om informatie bij elkaar te halen. Het uitzicht vanaf de ‘perstribune’ (een tafel met wieltjes die, als ze niet op de rem staan, alle kanten op kunnen gaan) in de raadszaal ken ik inmiddels wel.
(tekst gaat verder onder de foto)
Gaan de inwoners in Oude IJsselstreek iets missen nu ik niet meer freelance? Ja! Zeker! Er valt een belangrijke informatiebron weg voor een grote groep inwoners. Een zorgwekkende ontwikkeling vind ik dat. Maar ‘de vraag vanuit de markt’ verandert. De mediawereld verandert. En dan krijg je situaties als deze, waarbij kranten worden ‘uitgeruild’.
Ben ik nu werkeloos? Nee! Zeker niet! Mijn bedrijf (Schrijven en Doen) loopt inmiddels goed en er zit beleg op mijn boterham. De tijd die ik nu niet meer in het freelancen hoef te steken kan ik bij andere opdrachtgevers inzetten. Daarnaast komt het wel ‘goed’ uit dat dit juist nu gebeurt. Ik ben een boek aan het schrijven en ook dat kost veel tijd. Aangezien ik besloten heb dat boek op 29 februari 2020 te presenteren is het wel prettig dat ik de komende weken hier tijd in kan steken. Waar dat boek over gaat? Kijk maar op www.almijnschuldisweggedaan.nl of hou de lokale media in de gaten.
Mijn leven als freelancer stopt nu (even). Jammer, maar het is niet anders. Maar maak je niet ongerust over mij, er liggen genoeg mooie zaken op mijn bord. De tijd die overblijft ga ik gebruiken om me nog meer in te zetten voor kwetsbare mensen in onze samenleving. Daar ligt mijn passie en daar krijg ik energie van.
Vanaf deze plaats dank ik iedereen met wie ik de afgelopen vijf jaar in gesprek ben geweest en waarmee ik altijd prettig heb samengewerkt. De burgemeester(s), de wethouders, raadsleden, het ’ambtelijk apparaat’, (pers)fotografen, collega-journalisten en al die personen die stuk voor stuk actief zijn in onze samenleving met wat dan ook. Ik heb onze contacten als zeer waardevol, vaak leerzaam en meestal erg inspirerend gevonden en wens iedereen ‘het goede’. Uiteraard geldt dat zeker ook voor iedereen binnen de organisatie Achterhoek Nieuws, met wie ik vijf jaar lang op een bijzonder prettige manier heb mogen samenwerken.
